آئین مستان

مسلمم کبوتر نامه بر شه ولا

آخرین سفیر عشق خامس آل عبا

در هر خونه میرم درا به روم بسته میشه

دل من ز بی وفایی زار و بشکسته میشه

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

مردمش برا حسین نامه نوشتن که بیا

حالا شمشیر کشیدن برای کشتن آقا

روی دار کوفه اما التماس و شور وشین

برو ای باد صبا بگو میا کوفه حسین

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

صحبت مردم کوفه شده از قحطی آب

نقل بزمشون شده کودک دلبند رباب

میون حرفای مردم ارباً اربا شنیدم

توی دست یک نفر تیر سه شعبه می دیدم

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

یا حسین شنو توسر بسته سخن ز نوکرت

گوشواره وا کن و از گوش سه ساله دخترت

روی دار کوفه ام با التماس و شور و شین

با لبای پر زخون میگم میا کوفه حسین

یا حسین غریب مادر مهربون ارباب من

من بمیرم از برای قلب زینب صبور

آخه حرفایی شنیدم  از سر و کنج تنور

اینجا مردمانش از عجب و ریا لبالبن

دامناشون پر سنگ و چشم به راه زینبن

عده ای نقشه برای خیمه ها کشیدن

عده ای با نیزشون فکر سر بریده ان

روی دار کوفه ام با التماس و شور و شین

جون هر کسی که دوست داری میا کوفه حسین

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

فاطمه اومده گودال دیدن نور دو عین

اومده زیارت پیکر پر خون حسین

تا حسین و غرق خون دید

ناله زد وای پسرم

خنجر رو نکش رو حنجر

آخه من یه مادرم

بنویسید مرا یار اباعبدالله

اولین بنده ی در بار اباعبدالله

منتظر مانده دیدار اباعبدالله

من کجا و سر بازار اباعبدالله

تا خدا هست خریدار اباعبدالله

عاشق آن است که دیدار کند یارش را

بارها جان بدهد دیده اگر یارش را

باز آماده کند جان دگر بارش را

فاطمه پیش خدا، پیش برد کارش را

هر که افتاد پی کار اباعبدالله

من پرم را به روی دست گرفتم، دیدم

جگرم را به روی دست گرفتم، دیدم

سپرم را به روی دست گرفتم، دیدم

تا سرم را روی دست گرفتم، دیدم

 راهم افتاده به بازار اباعبدالله

قبل از آنیکه بیاید خبرم را ببرید

زیر پایش مژه ی چشم ترم را ببرید

محضرش دست به دست این جگرم را ببرید

گر سرم را و سر دو پسرم را ببرید

باز هستیم بدهکار اباعبدالله

سنگ ها خوب نشستند به پای، لب من

لب من ریخت و پیچید صدای، لب من

طیب الله به این لطف و وفای، لب من

بعد از این آب حرام است برای، لب من

بس که لبریزم و سرشار اباعبدالله

به ولای تو نداده ست اذان، هیچکسی

وا نکرده ست به شان تودهان، هیچکسی

مثل مسلم نبود دل نگران، هیچکسی

بخداوند که در هر دو جهان، هیچکسی

مثل من نیست گرفتار اباعبدالله

منم سفیر عزیز زهرا

شدم به کوفه غریب وتنها

دلم شکسته ز بی وفائی

به روی دارم به عشق مولا

میا به کوفه میا به کوفه

ز مردمان این دیار

به گریه و تاب وتبم

به دست بسته دم به دم

فقط به فکر زینبم

نگاه  مردمش حسین

ز کینه ها لبالبه

تموم سنگ کوفیان

به انتظار زینبه

میا به کوفه میا به کوفه

میا به کوفه

شدم اسیرش

نداره رحمی

جوان و پیرش

خدا میدونه

دلم می لرزه

ز حرمله و سه شعبه تیرش

میا به کوفه میا به کوفه

ز حال و روز کوفیان

شنو ز من تو  روضه ها

چه رونقی گرفته است

دکان نیزه سازها

میان کوفه رسمیه

سراسرش رنج و محن

نمیدهند یه جرعه آب

به میهمان خویشتن

ز کودکی من اسیر عشقم

دخیل عشق امیر عشقم

خدای قلبم فقط حسینه

به روضه اون فقیر عشقم

غریب مادر غریب مادر

به روی نقشه دلم

یه سر زمین با صفاست

همون زمین کربلاست

که پایتخت قلب ماست

به نام نامی حسین

همیشه زیر پرچمم

من از تبار گریه و دیوونه محرمم

پسر عمو جانم، تنهایم

 نیابه كوفه ای آقایم

هزار باری كه مردم و زنده شدم

فقط من از روی تو شرمنده شدم

به خونه ی یه زن پناهنده شدم

ثارالله،ثارالله

خدارو شكر سفیرتم ای نور عین

برات زبون گرفته ام با شور و شین

و الله ما لی امیر غیر الحسین

پسر عمو،پسرعمو،كوفه نیا

نصیب من خسته،حالی شد

بدون كه دور من،خالی شد

سرم رو دارالاماره میزنند

با پا به جسم پاره پاره میزنند

تنم رو به میخ قناره میزنند

ثارالله،ثارالله

خدارو شكر سفیرتم ای نور عین

برات زبون گرفته ام با شور و شین

و الله ما لی امیر غیر الحسین

پسر عمو،پسرعمو،كوفه نیا

تو دل از این غصه،آتیشه

آقا سرانجامت چی میشه؟

می ترسم از اینیكه بی سقا بشی

كنار نعش اكبرت تنها بشی

پریشون اسیری زنها بشی

ثارالله،ثارالله

خدارو شكر سفیرتم ای نور عین

برات زبون گرفته ام با شور و شین

و الله ما لی امیر غیر الحسین

*******

و الله ما لی امیر غیر الحسین: بخدا قسم نیست امیری برای من جزء حسین علیه السلام.

قناره: چوبی یا آهنی دراز دارای میخ های بلند که در دکان قصابی گوشت را به آن آویزان می کنند.

كوفه نیا كه مردمش وفا ندارن

نامرد و بی مُروتن حیا ندارن

خدا می دونه كه دروغه وعده هاشون

گلاتو له میكنن اینجا زیر پاشون

از پشت سر خنجر كشیدن پیشه شونه

نامردی كردن عادت همیشه شونه

از برق سیم و زر و سكه همه كورند

مردم شهر كوفه از خدا بدورند

مسلمت اینجا شده آوراه ی كوچه

حسین من رقیه رو نیاری كوفه

اگه با دخترت به سوی این دیاری

یادت باشه گوشواره هاشو در بیاری

غریب كشی تو شهرشون سابقه داره

خیلی برات حرف دارم از دارالاماره

اینجا با سر بریدن از تن خو گرفتن

با خون ریخته ناب حق وضو گرفتن

ممنونم از خدا نذاشت كه نا امیدشم

آرزوم بود كه واسه حسین شهید شم

حس میكنم تو كوفه كربلارو آقا

درد و غم و مصیبت و بلا رو آقا

نقشه كشیدن اینها واسه اصغر تو

براش بمیرم ارباً اربا اكبر تو

شمر روی سینه ات آقاجون تو میكشی آه

زینب اگه دق نكنه خوبه به والله

رقیه رو می برن اینها به اسارت

زینب میبینه به سرت میشه جسارت

سفیر مولایم، اسیر غم هایم

میان کوفه خدا،  بی کس و تنهایم

مردم کوفه مهر و وفایی به دل ندارن واااای

به راه زینب با مشتی از سنگ چشم انتظارن واااای

دو دست من، بسته روی دارم

ز کینه ها، تشنه، جان سپارم

به یاد زینب، بی قرارم

میا میا کوفه ای حسین جان

به کوفه بشنیدم، ز حنجر و خنجر 

یکی با خنده میگفت، ز غارت معجر

بگویمت من پسر عمو جان به آه و ناله واااای

جان عزیزت نیار به همرات طفل سه ساله واااای

دلهره ام، از قحطی آبه

 غصه ی دل، کودک ربابه

برای قافلت، دل کبابه

میا میا کوفه ای حسین

شده دگر وقت، عزای شاهنشاه 

بزن به سینه بگو، امیری ثار الله

چشام میباره که از دوباره فصل غم اومد واااای

خدا میخونه تو عرش اعلا محرم اومد واااای

محرمت، دل غرق عزا شد

ببین حسین، دل وقف شما شد

 به عشقت، قلبم کربلا شد

میا میا کوفه ای حسین

شده دگر وقت، عزای شاهنشاه 

بزن به سینه بگو، امیری ثار الله

چشام میباره که از دوباره فصل غم اومد واااای

خدا میخونه تو عرش اعلا محرم اومد واااای

محرمت، دل غرق عزا شد

ببین حسین، دل وقف شما شد

 به عشقت، قلبم کربلا شد

میا میا کوفه ای حسین جان